اثر زغال زیستی تهیه شده از بقایای کشاورزی بر شاخص‌های رشد و کلروفیل گیاه ذرت (Zea mays) در شرایط گلخانه‌ای

زغال زیستی، مواد آلی مقاوم به تجزیه بوده و حاصل حرارت دهی زیست توده­های گیاهی و بقایای کشاورزی در شرایط عدم وجود اکسیژن یا اکسیژن محدود می­باشد. به‌منظور بررسی تأثیر زغال زیستی حاصل از بقایای کشاورزی (برنج، پنبه و کلزا) بر ویژگی­های رشد رویشی و شاخص سبزینگی و انواع کلروفیل گیاه ذرت، آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار به اجرا درآمد که تیمارها شامل شاهد و 3 نوع زغال­ زیستی تهیه شده از بقایای برنج، پنبه و کلزا در دماهای 350 و 700 درجه سلسیوس هرکدام با مقادیر 2 و 5% وزنی بودند. نتایج نشان داد که در اثر تبدیل بقایای کشاورزی به زغال زیستی مقادیر pH، قابلیت هدایت الکتریکی و محتوی خاکستر افزایش و مقادیر کربن آلی و بازده زغال زیستی کاهش یافت. همچنین افزایش دمای تولید زغال زیستی از 350 به 700 درجه سلسیوس منجر به تولید زغال­های زیستی با pH و قابلیت هدایت الکتریکی بالاتر شد. نتایج نشان داد که اثر زغال­های زیستی و سطح کاربرد بر تمامی ویژگی­های رشد رویشی معنی­دار شد لیکن اثر دمای تهیه زغال تنها بر ویژگی­های وزن تر و خشک برگ و وزن تر ساقه معنی­دار بود. دمای تولید زغال زیستی بر انواع کلروفیل (a، b و کل) و شاخص کلروفیل (SPAD) برگ میانی ذرت اثر معنی­داری داشت. به­گونه­ای که مقادیر کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل در تیمارهای زغال­های زیستی تولید شده در دمای 700 درجه سلسیوس نسبت به زغال­های زیستی تولید شده در دمای 350 درجه سلسیوس 6 درصد افزایش یافتند.